BİR SÖZÜN DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ...

''Boşanabileceğiniz insanlarla evlenin''

Dün yazımı sonlandırdığım bu cümleler,Trakya'nın küçük bir şehrinde yaşayan bir edebiyat öğretmeninin, öğrencilerine ders sırasında yaptığı konuşmadan bir alıntıydı.İlk duyduğumda çok etkilenmiştim,o öğretmenin tarzından.Ergenliğe daha yeni adım atmış gençlere nasıl hayat dersi veriyor ve onları yaşama nasıl hazırlıyor, vizyonularını nasıl etkiliyor, öğretmen olarak görevini tam anlamıyla uyguluyor diye.Vermiş olduğu bu ders mefailün failatün failün den çok daha önemliydi bence.Tanımamış olsam da derin bir saygı uyandırdı bende.

Birgün hiç tanımadığı,bu sözleri sarfederken orada olmayan birinin yazdıklarına konu olduğunu bilse,sanırım mutlu olurdu.Bir eğitimci olarak düşüncelerinin dalga dalga yayıldığını görmek ve görevini başarıyla yaptığını bilmek amacına ulaştığını hissettirirdi sanırım.Sözü söyleyenin hakkını teslim ettikten sonra gelelim konumuzaaaa...

Şimdi ne demek bu boşanabileceğiniz insanlarla evlenmek ?

Evlenmek!! Erkek ve kadının bütünleşmesidir.Yapılan en eski sözleşmedir.Birbirini seven iki insanın iyi günde kötü günde beraber olmaya söz vermesidir.En önemli müessesedir.Kutsaldır.Erkeğin kaçtığı.Kadının kendini bildiği andan itibaren gerçekleşmesini istediği durumdur.(böyle bir algı vardır)Önemlidir.Özeldir.Şaka bir yana,öyle ya da böyle güzel bir olaydır evlilik.Ammmmaaaaa;

Yola çıkarken hiç kimse lastiğinin patlayacağını ve yolda kalacağını hesaplamaz.Aynı durum evlilikler ya da birliktelikler için de geçerlidir.Birliktelikler dans etmeye benzer; eşler birbirlerine ne kadar uyumluysa dans o kadar güzel ve seyirlik olur.Şöyle düşünün o gösteri bittiğinde, nasıl eşler birbilerine selam verip kimi zaman adam kadının elini öperek yerine oturtuyorsa evliliklerde bu şekilde sonlanmalı bana göre.İlla bitmesi gerekiyorsa...

Tabii ben duygusal olarak herkes mutluluktan uçar demiyorum ayrılırken.Arada olması gereken saygı ve kişilik haklarından bahsediyorum.Hepimiz boşanan çiftlerin ayrılırken nasıl kabalaştıklarına birbilerini acıtmak uğruna nasıl mücadele verdiklerine tanık olmuşuzdur sanırım.Hatta olayları karşısındakinin canını alacak kadar ileriye götürenlerle karşılamışsızdır.Kimileri arada kalan çocuklarını kullanarak karşısındakine acı çektirmeyi,bir öç alma vesilesi olarak görmektedirler.''Ayrılırsan çocuğumuzu sana göstermem !!!'' tehdidi ile bitmiş bir ilişkiyi nereye kadar sürdürebilirsiniz ki?

Bunlar hiçbir zaman çözüm değildir bana göre.Konuşabilmek,başlarken güzel olan şeylerin şimdi istendiği gibi gitmediğini ve bunun her iki tarafa da zararlı olduğunu medeni bir şekilde anlatabilmek,yolları bir daha kesişmese bile hiç olmazsa paylaştıkları süreyi güzellikle anmak gerekir.

Bana sorarsanız dostlarım; evlenmek için, aşkımızın ve beynimizin uyumuna,eğitim ve kültür durumuna,belki maddi durumuna bakıyoruz ya seçtiğimiz kişilerin,bir de boşanp boşanamıyacağımıza bakmalıyız..Boşanmak durumunda kalırsak günün birinde,paylaşılan anılar, yüzde bir gülümsemeyle anılacak hale gelebilir mi karşımızda ki insanda?

Çirkefleşmeden,çirkinleşmeden sırtlar sıvazlanıp,belkide yaşadığımız o en güzel günü,şu anda ayrılmak istediğini söyleyen insanla yaşadığımızı hatırlayacak mıyız?

Ya da hep korktuğumuz,deneyemediğimiz bir şeyi,güzücümüzü bulup denemeye kalktığımızda elimizi tutup yüreklendirenin yine o olduğunu anımsayacak mıyız?

Bu örnekler çoğaltılabilir elbette.Evli olma halinden daha önemlidir belki de;dostluğu bozmadan,kırıp dökmeden,yeni hayatındaki mutluluğu paylaşmak.


İşte o kısacık cümlenin içinde barındırdığı anlam bunlardır.Duyduğum andan itibaren hafızama kazınmasına neden olan şeyse;yıllarca evliliklerle ilgili düşüncelerimi özetlemesidir...